AEC อสังหาริมทรัพย์และการเปลี่ยนแปลง

AEC (ASEAN Economic Community) ในปี พ.ศ.2558 จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมายในกลุ่มประเทศอาเซียน โดยเฉพาะขนาดของตลาดที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว พฤติกรรมผู้บริโภคที่มีความหลากหลายมากขึ้น รวมทั้งการเคลื่อนย้ายแรงงานและการลงทุน จึงทำให้เกิดความต้องการที่อยู่อาศัยเพิ่มขึ้น จากการที่ผู้เขียนได้มีโอกาสเดินทางทั้งในและต่างประเทศในช่วงนี้ ทำให้เกิดคำถามว่า “แล้วอสังหาริมทรัพย์ของเมืองเชียงใหม่จะเปลี่ยนไปเช่นไร”

ประเทศสิงคโปร์ ประเทศที่เสมือนเป็นประตูการค้าและการลงทุนของอาเซียน ทุกครั้งที่ผู้เขียนเดินทางไปเยือนก็จะเห็นการเปลี่ยนแปลงในเรื่องสาธารณูปโภคพื้นฐาน ที่รองรับการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์อย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งราคาที่อยู่อาศัยที่สูงลิบลิ่ว ล่าสุดมีโอกาสไปพักที่คอนโดมิเนียมย่านถนนออชาร์ด  แหล่งช้อปปิ้งซึ่งเป็นที่รู้จักดีของคนไทย คอนโดฯ ซึ่งมีขนาดพื้นที่ประมาณ 100 กว่าตารางเมตร 3 ห้องนอน 3 ห้องน้ำ ราคาซื้อขายปัจจุบันอยู่ที่ 85 ล้านบาท เห็นราคาแล้วดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสามารถซื้อได้ แต่ก็ต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อได้คุยกับคนสิงคโปร์ที่มีอาชีพเสริมเป็นนักลงทุนอสังหาริมทรัพย์ ทำให้พบว่าความต้องการที่อยู่อาศัยของสิงคโปร์ยังมีอยู่มาก กำลังซื้อส่วนใหญ่เป็นคนจีนและอินโดนีเซีย และจากผลงานที่ซื้อมาขายไปจึงทำกำไรสูงสุดที่ 25 ล้านบาท

เมื่อเดินทางไปภูเก็ต ซึ่งเป็นตลาดที่มีความหลากหลาย กำลังซื้อที่เป็นทั้งชาวต่างชาติและแรงงานที่เคลื่อนย้ายเข้าไปทำงานเพราะอัตราค่าจ้างแรงงานที่สูงขึ้น ก็พบว่าความต้องการซื้อที่อยู่อาศัยของชาวต่างชาติที่คาดว่าจะได้รับผลกระทบของวิกฤติเศรษฐกิจในยุโรปกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะมีกำลังซื้อจากรัสเซียและชาวเอเชียเข้ามาแทนที่ ทำให้เห็นถึงศักยภาพของตลาดขนาดใหญ่ว่ามีกำลังซื้อทดแทนได้ ส่วนตลาดคนไทยก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีทั้งของผู้ประกอบการจากส่วนกลางอย่างแลนด์แอนด์เฮ้าส์, แสนสิริ, พฤกษาฯ และศุภาลัย ที่เข้าไปทำตลาดตั้งแต่คอนโดฯ ราคาล้านต้นๆ จนถึงบ้านเดี่ยวสุดหรู

เมื่อมองย้อนกลับมาดูเชียงใหม่ก็จะเห็นความเหมือนบางประการ ในเรื่องของกำลังซื้อจากต่างประเทศ  และแรงงานที่มีการเคลื่อนย้าย เนื่องจากการเติบโตของเศรษฐกิจและการเข้ามาลงทุนของชาวต่างชาติ ไม่ว่าจะเป็นสิงคโปร์ที่เข้ามาลงทุนในโครงการบ้านสุดหรู บางกลุ่มเข้ามาซื้อโรงพยาบาลทั่วภาคเหนือ หรือการเข้ามาทำโครงการที่พักอาศัยสำหรับผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่น หรือแม้กระทั่งการลงทุนจากผู้ประกอบการรายใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์จากส่วนกลาง เป็นต้น

คงพอสรุปภาพความเปลี่ยนแปลงเบื้องต้นได้ว่า 

• คนต่างชาติซื้ออสังหาริมทรัพย์สิงคโปร์ เพื่อทำการค้าและอยู่อาศัยเพื่อการค้า 
• คนต่างชาติซื้ออสังหาริมทรัพย์ภูเก็ตเพื่อท่องเที่ยว พักผ่อน และเพื่อให้บริการนักท่องเที่ยว 
• คนต่างชาติซื้ออสังหาริมทรัพย์เชียงใหม่เพื่อมาท่องเที่ยว พักผ่อนระยะยาว  อยู่อาศัยวัยเกษียณ และเพื่อให้บริการทางการแพทย์กับชาวต่างชาติด้วยกัน 

คงต้องเฝ้าติดตามชมการเปลี่ยนแปลงนี้อย่างกะพริบตาไม่ได้

ผู้เขียน  : อัญชนา วัลลิภากร

มีประสบการณ์ในแวดวงสื่อด้านอสังหาริมทรัพย์มานาน

ปัจจุบันเป็นกรรมการผู้จัดการ บริษัท โฮมบายเออร์ไกด์ (เชียงใหม่) จำกัด

อาจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยรังสิต และจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย