ถนนที่เดินผ่าน อาคารที่มองเห็น รถทัวร์

เมื่อการก่อสร้างทางหลวงสายเอเชียจากกรุงเทพฯไปถึงเชียงใหม่แล้วเสร็จ ทำให้ผม มีทางเลือกในการเดินทางไปกรุงเทพฯมากกว่าทางรถไฟแบบเดิม เริ่มจากรถโดยสารประจำทางที่ได้รับสัมปทานจากกรมการขนส่ง แต่พนักงานขับรถส่วนใหญ่เพิ่งเลิกอาชีพขับรถแข่ง จึงชอบท้าทายกับความเร็วจนเกิดอุบัติเหตุอยู่เสมอ รวมกับความวุ่นวายของสถานีขนส่งหมอชิตแม้ระยะเวลาในการเดินทางโดยรถยนต์จะเร็วกว่ารถไฟหลายชั่วโมง แต่เป็นทางเลือกที่อันตรายและไม่สะดวก ต่อมามีบริษัทนำเที่ยวแห่งหนึ่ง นำรถปรับอากาศขนาดใหญ่มาให้บริการนักท่องเที่ยวต่างชาติ ที่จะเดินทางไปเที่ยวเชียงใหม่ โดยมีสาวสวยเป็นพนักงานต้อนรับเหมือนนางฟ้าของสายการบิน และเป็นมัคคุเทศก์ระหว่างการเดินทาง ยังมีหนุ่มน้อยแข็งแรงคอยบริการขนถ่ายสัมภาระ นอกจากจะมีห้องน้ำเล็กๆในรถแล้ว ยังบริการอาหารว่าง ประกอบด้วย แซนวิช ไก่ทอด ส้มหนึ่งลูก รวมทั้งน้ำดื่มที่ให้บริการตลอดเวลา ที่สำคัญ ผู้โดยสารไม่จำเป็นต้องไปขึ้นรถที่สถานีขนส่งหมอชิต หากไปแค่สำนักงาน ซึ่งตั้งอยู่หน้าโรงแรมมณเฑียร สุรวงศ์ รถทัวร์จะออกจากกรุงเทพฯราวสองทุ่ม แวะพักที่นครสวรรค์ให้ผู้โดยสารรับประทานอาหารว่าง (ข้าวต้ม) และเปลี่ยนอิริยาบถ แต่ที่สำคัญคือ การเปลี่ยนพนักงานขับรถคนใหม่ที่จะขับต่อไปถึงเชียงใหม่ตอนใกล้รุ่ง แม้ว่าในตอนแรก บริษัททัวร์มุ่งหวังที่จะให้บริการนักท่องเที่ยวทั้งเทศและไทยเท่านั้น แต่ด้วยความสะดวกสบายและความปลอดภัย ทำให้มีผู้นิยมใช้บริการแค่การเดินทาง ไม่ร่วมกิจกรรมท่องเที่ยวที่เชียงใหม่ เมื่อจำนวนผู้ใช้บริการแบบผมมากขึ้นเรื่อยๆ ก็เกิดคดีความการทับเส้นทางกับรถโดยสารที่ได้รับสัมปทานจากกรมการขนส่ง จำไม่ได้ว่าผลการตัดสินเป็นอย่างไร แต่ทุกวันนี้ก็มีรถทัวร์ที่ไม่มีบริการนำเที่ยวไปทุกจังหวัด ทั่วประเทศไทย จนคนรุ่นใหม่งุนงงว่า ทำไมเรียกรถโดยสารไปต่างจังหวัดว่า รถทัวร์ (ฮา)

ผู้เขียน  :  ปริญญา  ตรีน้อยใส

นามปากกาของ ศ.ดร.บัณฑิต  จุลาสัย

เจ้าของหนังสือด้านสถาปัตยกรรม ถูกยกย่องจาก Dictionnaire de L'Architecture du XXe Siecle, Editions Hazan, Paris 1996

เป็น 1 ใน 3 สถาปนิกไทยประจำคริสต์ศตวรรษที่ 20