ถนนที่เดินผ่าน อาคารที่มองเห็น การเดินทาง
ถ้าชีวิตเปรียบได้กับการเดินทาง ผมดูจะมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับการเดินทาง หากไม่นับการเดินทางไปลำปางร่วมกับนักเรียนสาวแล้ว และโอกาสเดินทางไกลถึงกรุงเทพฯ ครั้งแรกในฐานะนักดนตรีวงโยธวาทิตของโรงเรียนแล้ว ตั้งแต่จากบ้านมาเรียนและมาทำงานในกรุงเทพฯ ชีวิตผมจึงมีการเดินทางเชียงใหม่-กรุงเทพฯ และกรุงเทพฯ-เชียงใหม่อยู่เสมอ การเดินทางไปกรุงเทพฯครั้งแรกด้วยรถไฟนั้น เริ่มตั้งแต่เช้า เจ็ดโมงเช้าถึงพิษณุโลกตอนห้าโมงเย็น ผมมีเวลารับประทานอาหาร พักหเปลี่ยนอิริยาบถอยู่นาน ก่อนที่จะออกเดินทางอีกครั้งตอนหนึ่งทุ่ม รถไฟจะวิ่งต่อไปตลอดทั้งคืน ถึงกรุงเทพฯตอนตีห้าของวันรุ่งขึ้น รวมระยะเวลาการเดินทางเกือบหนึ่งวันเต็ม การเดินทางครั้งต่อๆมา เปลี่ยนไป เมื่อการรถไฟแห่งประเทศไทย เปลี่ยนจากรถจักรไอน้ำ เป็นรถจักรดีเซล ระยะเวลาในการเดินทางจึงเร็วขึ้นกว่าเดิม และไม่มีการจอดพักที่พิษณุโลก จำได้ว่าสมัยที่เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว รถไฟจะออกจากเชียงใหม่ตอนห้าโมงเย็น ไปถึงกรุงเทพฯตอนตีห้า รวมเวลาแค่สิบสองชั่วโมง หรือครึ่งหนึ่งของการเดินทางครั้งแรกเมื่อทางหลวงสายเอเชียก่อสร้างแล้วเสร็จ การเดินทางโดยรถโดยสารประจำทาง ดูจะปลอดภัยมากขึ้น ที่สำคัญระยะเวลาเดินทางจะลดเหลือแปดชั่วโมง คือออกจากเชียงใหม่ตอน สี่ทุ่ม ถึงกรุงเทพฯตอนหกโมงเช้า นอกจากความเร็วแล้ว ต่อมาเมื่อมีรถทัวร์ให้บริการการเดินทางยิ่งสะดวกสบายมากขึ้นส่วนการเดินทางอากาศ แม้เที่ยวบินเชียงใหม่-กรุงเทพฯ จะเปิดให้บริการมานานแล้ว แต่สำหรับผมเป็นเพียงความฝันตอนเยาว์วัย และเป็นเพียงความอยากตอนวัยหนุ่มที่เพิ่งเริ่มทำงาน จนเมื่อเป็นอาจารย์อาวุโส มีรายได้เพิ่มขึ้น พอที่จะจ่ายค่าโดยสารเครื่องบินได้ ผมจึงมีโอกาสใช้บริการของการบินไทย นอกจากฝันจะเป็นจริงแล้ว ระยะเวลาเดินทางยังลดเหลือเพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้น ทุกวันนี้ ผมเลือกที่จะบินทางอากาศไปกรุงเทพฯ เพราะมีสายการบินและเที่ยวบินให้เลือกมากมาย ทั้งบินเร็ว บริการทั่วไป บินช้า บริการดี บินธรรมดา บริการแย่ ขึ้นอยู่กับราคาที่จ่าย และพนักงานสายการบิน (ฮา) ที่สำคัญ เป็นเสรีภาพ คนไทยอย่างผมมีสิทธิเลือก (ฮา)
ผู้เขียน : ปริญญา ตรีน้อยใส
นามปากกาของ ศ.ดร.บัณฑิต จุลาสัย
เจ้าของหนังสือด้านสถาปัตยกรรม ถูกยกย่องจาก Dictionnaire de L'Architecture du XXe Siecle, Editions Hazan, Paris 1996
เป็น 1 ใน 3 สถาปนิกไทยประจำคริสต์ศตวรรษที่ 20