แต่งตัวไปกู้: มาตรฐานการวัดรายได้การประกอบอาชีพ (2)

ผู้ขอกู้เงินต้องแสดงหลักฐานรายได้ที่ได้รับจากการประกอบการ และแสดงค่าใช้จ่ายหรือต้นทุนจากการประกอบการ เมื่อนำรายรับหักด้วยต้นทุน ค่าใช้จ่าย ส่วนที่ได้ก็จะเป็นกำไร หรือรายได้จากการประกอบการ ในอาชีพนั้นๆ รายได้ที่คำนวณได้ สถาบันการเงินจะนำเป็นปัจจัยหลักในการพิจารณาว่าผู้ขอกู้สามารถนำมาชำระหนี้คืนได้ ฉะนั้นการคำนวณรายได้หรือผลกำไรจากกิจการที่ผู้ขอกู้ประกอบการนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญ ความจำเป็นในมาตรฐานการวัดรายได้จากการประกอบอาชีพจึงต้องมี ซึ่งนั่นคือเกณฑ์คำนวณหา Income Factors Standard ในแต่ละกลุ่มอาชีพ

Income Factors Standard มาตรฐานการวัดรายได้การประกอบอาชีพ (2)

สำหรับการวิเคราะห์ผู้ประกอบการที่ต้องการมาซื้อเพื่อที่อยู่อาศัย อาจสรุปได้ตามกลุ่มที่มีโอกาสและความเหมาะสมดังจะได้พิจารณาคัดเลือกมาได้จากประสบการณ์ดังต่อไปนี้

การผลิต

• การผลิตภัณฑ์อาหาร เครื่องดื่ม ยาสูบ สิ่งทอ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย เครื่องหนัง ไม้และผลิตภัณฑ์จากไม้ กระดาษ การพิมพ์ เคมีภัณฑ์ เภสัชภัณฑ์ ยางและพลาสติก ผลิตภัณฑ์จากแร่อโลหะ โลหะขั้นมูลฐาน  โลหะประดิษฐ์ คอมพิวเตอร์ อิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์ไฟฟ้า เครื่องจักรและเครื่องมือ ยานยนต์ รถพ่วง อุปกรณ์ขนส่งอื่นๆ เฟอร์นิเจอร์ อุปกรณ์ทางการแพทย์และทันตกรรม IFS = 20%

ยกเว้นการซ่อมและการติดตั้งเครื่องจักร อุปกรณ์อิเล็คโทรนิค อุปกรณ์ไฟฟ้า และอุปกรณ์การขนส่ง IFS = 25%

ไฟฟ้า ก๊าซ ไอน้ำ และระบบปรับอากาศ จัดหาน้ำ กำจัดของเสีย

• การผลิตและการจัดหา ไฟฟ้า ก๊าซ ไอน้ำ และระบบปรับอากาศจัดหาน้ำ การกำจัดของเสีย IFS = 20%

การก่อสร้าง

• การก่อสร้างอาคาร งานวิศวกรรมโยธา งานก่อสร้างเฉพาะงาน IFS = 25%

การขายส่งและการขายปลีก การซ่อมยานยนต์

• การขายยานยนต์ การซ่อมบำรุงรักษา IFS = 20%
• การขายส่งโดยรับค่าตอบแทน  วัตถุดิบทางเกษตร อาหาร เครื่องดื่มและยาสูบ IFS = 10%
• การขายส่งสิ่งทอ เสื้อผ้า IFS = 35%

ยกเว้นรองเท้า IFS = 10%

• การขายส่งโดยรับค่าตอบแทน วัตถุดิบทางเกษตร อาหาร เครื่องดื่มและยาสูบ IFS = 10%
• การขายส่งเครื่องใช้ในครัวเรือนและอื่นๆ IFS = 10%
• การขายปลีก ร้านค้าทั่วไป อาหารเครื่องดื่ม ยาสูบ คอมพิวเตอร์  สิ่งทอ เครื่องใช้ไฟฟ้า สิ่งพิมพ์  IFS = 20%

ยกเว้นขายปลีกสินค้าเภสัชกรรม เวชกรรม IFS = 50%

ที่พักแรมและบริการด้านอาหาร

• ที่พักแรม IFS = 25%

ยกเว้นบริการด้านอาหาร IFS = 40%

กิจกรรมด้านอสังหาริมทรัพย์และอื่นๆ IFS = 25%

กิจกรรมทางวิชาชีพ วิทยาศาสตร์ เทคนิค IFS = 50%

มาตรฐานดังกล่าวเป็นปัจจัยนำมาเปรียบเทียบกับรายได้ที่คำนวณจากข้อมูลของผู้กู้  เพื่อมาเทียบเคียงกันสำหรับใช้ประกอบเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจในการอนุมัติสินเชื่อของสถาบันการเงิน ซึ่งก็จะพิจารณาตามข้อเท็จจริงเป็นน้ำหนักส่วนสำคัญด้วย